Alle mensen delen een paar psychologische basisbehoeftes. Zo hebben alle mensen een natuurlijke behoefte aan zowel zelfstandigheid als het aangaan van relaties, ergens bij horen. Een conflict tast beide behoeften aan.
In conflictsituaties zijn mensen vaak ‘handelingsverlegen’. Ze willen er graag iets aan doen maar weten niet goed hoe ze het aan moeten pakken. Het gevolg is vaak dat het conflict wordt ontkend of vermeden. Als er niets wordt gedaan, groeit het conflict en wordt het steeds moeilijker om het perspectief van de ander te zien. De onvervulde behoeftes waar het allemaal mee begon worden vertaald in verwijten en eisen. Uiteindelijk kan dat uitmonden in een niets ontziend verlangen om te winnen van die ander. Ook al ga je er zelf aan onderdoor.
Maar zover hoeft het gelukkig niet te komen. Vóór die tijd zijn er zoveel kansen om met het conflict aan het werk te gaan en deze ontwikkeling te keren.
Het kernwoord voor mij is ‘luisteren’. Ik geloof in de kracht van mensen om in een conflictsituatie boven zichzelf uit te kunnen stijgen, (weer) oog te krijgen voor wat henzelf én de ander ten diepste beweegt. Om dat te kunnen, moeten mensen zich gehoord weten. Mediationgesprekken maken dat mogelijk.
Ik vind het elke keer weer een cadeau om bij dat proces aanwezig te mogen zijn en mensen gaandeweg meer zelfrespect te zien krijgen en sterker te zien worden.